Promotor
dr hab. inż. arch. Anna Franta, prof. PK
Recenzent
dr inż. arch. Marta Urbańska, prof. PK
Tytuł pracy
Lux Aeterna – Projekt hospicjum wraz z rewitalizacją tkanki miejskiej
Jednostka dyplomująca
A9 – Katedra Urbanistyki i Architektury Struktur Miejskich
Opis idei projektu
Główną ideą projektu jest przełamanie tradycyjnych barier, które izolują przestrzeń przeznaczoną dla osób umierających od codziennego życia społeczności. Zamiast izolacji i marginalizacji, architektura hospicjum dąży do integracji z otoczeniem miejskim i społecznym, odzwierciedlając nowoczesne myślenie o przestrzeni, w której śmierć nie jest tematem tabu, lecz naturalnym i godnym elementem cyklu życia. Forma architektoniczna budynku, złożona z dynamicznie ułożonych brył geometrycznych, odpowiada na potrzebę stworzenia przestrzeni, która nie tylko spełnia wymogi funkcjonalne, ale także emanuje wysoką wartością estetyczną. Centralny dziedziniec, łączący poszczególne części budynku, pełni rolę symbolicznego węzła, reprezentując cykliczność życia, jedność jego etapów oraz harmonijne przejście między nimi. Ten centralny element stanowi serce projektu, łącząc różne strefy funkcjonalne oraz oferując przestrzeń do refleksji i kontaktu z naturą. Filozofia projektu odzwierciedla również głębokie poszanowanie dla natury i jej cyklicznego charakteru. Zielone przestrzenie, takie jak ogród na dachu i parki liniowe, są integralną częścią koncepcji projektowej, a nie jedynie dekoracją. Zielony dach, obsadzony lokalną roślinnością, oraz systemy odzysku wody deszczowej podkreślają zrównoważony charakter inwestycji, której celem jest nie tylko służenie ludziom, ale także minimalizowanie wpływu na środowisko. Architektura hospicjum traktuje projekt jako narzędzie do kształtowania społecznych postaw wobec śmierci. Poprzez wprowadzenie przestrzeni publicznych, takich jak parki i ogrody terapeutyczne, budynek staje się częścią codziennego życia mieszkańców. Takie rozwiązanie umożliwia zdrowym osobom naturalne zetknięcie się z tematyką śmierci, co sprzyja oswajaniu lęków i promuje otwarty dialog na ten ważny temat. W kontekście funkcji, projekt hospicjum odpowiada na złożone potrzeby jego użytkowników – pacjentów, personelu medycznego oraz odwiedzających. Wysokiej jakości przestrzenie rekreacyjne i terapeutyczne, dostępne na każdym poziomie budynku, zostały zaprojektowane w taki sposób, aby sprzyjały komfortowi, refleksji i regeneracji. Architektura zachowuje równowagę między otwartością na otoczenie a koniecznością zapewnienia prywatności pacjentom i ich bliskim. Lux Aetherna to zatem coś więcej niż tylko obiekt opieki medycznej. Jest to manifest nowoczesnej architektury, która dąży do społecznego pojednania ze śmiercią. Projekt ten oferuje przestrzeń, w której życie i śmierć mogą współistnieć w sposób harmonijny, godny i pełen szacunku dla ludzkiej egzystencji. W swojej istocie łączy funkcję, estetykę i głęboką refleksję nad kondycją ludzką, przełamując tabu i budując mosty między tym, co odwieczne i nieuniknione, a tym, co codzienne i prozaiczne.
