Dnia 13 stycznia 2025 roku odeszli: prof. dr hab. inż. arch. Maria Łuczyńska – Bruzda i prof. dr hab. inż. arch. Jan Bruzda. Oboje byli zasłużonymi Profesorami związanymi z Wydziałem Architektury Politechniki Krakowskiej. Ich wybitne dokonania naukowe i niezależne przekonania kształtowały pokolenia studentów krakowskiego Wydziału Architektury.
Pani Profesor była wybitną postacią środowiska architektów krajobrazu. Jak napisano w jednej z laudacji „ Jej krajobraz zawdzięcza najwięcej”. Pracowała przy pierwszych ideach ochrony krajobrazu jako integracji natury i kultury, zapoczątkowała stanowisko architekta krajobrazu parku narodowego. Swą pasją i wyjątkowym spojrzeniem na krajobraz inspirowała uczniów, naukowców, polityków i działaczy społecznych. Jej jednoznaczne podejście do zagadnień ochrony krajobrazu, przyrody i dziedzictwa przepełnione było miłością i szacunkiem do krajobrazu i człowieka, który w nim żyje. Wyjątkowa życzliwość i wsparcie pozwoliło na rozwój jej uczniów, którym patronowała we wszelkich przedsięwzięciach.
Była laureatką wielu nagród i wyróżnień, a przede wszystkim była wspaniałym człowiekiem.
Pan Profesor był przede wszystkim artystą. Jego oryginalna twórczość budziła uznanie wykraczające poza granice naszego kraju. Początkowo związany z zespołem architektury krajobrazu, wybrał sztukę rozwijając oryginalne koncepcje wykorzystania przemysłu do realizacji malarstwa z tworzyw sztucznych w architekturze. Jego praca naukowa poświęcona była również tej idei. Był wieloletnim kierownikiem Samodzielnego Zakładu Rysunku, malarstwa i Rzeźby na Wydziale Architektury Politechniki Krakowskiej. Profesor Bruzda był prawdziwym erudytą, humanistą i niezwykłą osobą pełną serdeczności, ciepła i zrozumienia. Jego poczucie humoru potrafiło stawiać zmieniającą się rzeczywistość w niezwykle oryginalnym świetle.
Państwo Profesorowie stanowili niezwykłą parę. Uzupełniali się pod względem intelektualnym i twórczym będąc ważną częścią wielu środowisk i towarzystw.
Pogrążeni w smutku członkowie społeczności akademickiej.
