16 października odbył się wernisaż projektów studenckich „Wiślica 2.0” wraz z rozstrzygnięciem konkursu na najciekawszą koncepcję.
Wystawa była częścią wydarzeń towarzyszących III Kongresowi Konserwatorów Polskich. Odbyła się w holu budynku Wydziału Prawa i Administracji UJ przy ul. Krupniczej 33a w Krakowie.
Interwencje urbanistyczne i architektoniczne w Wiślicy stanowiły zadanie projektowe studentów II stopnia, semestru I, w roku akademickim 2024/2025, realizowane w Zespole Projektowania Obiektów Kultury Katedry Projektowania Architektonicznego A-6.
Z kontekstem miejsca wiosną br. studentów zapoznał prof. dr hab. inż. arch. Andrzej Kadłuczka, a podczas wizyty studialnej po mieście studentów oprowadzali wspólnie z dr. inż. arch. Dominikiem Przygodzkim.
Wiślica to niewielkie, malowniczo położone nad Nidą miasto w województwie świętokrzyskim, o bogatej historii i wyjątkowym znaczeniu, zwłaszcza w czasach króla Kazimierza Wielkiego. Jej największą wartością jest Bazylika Kolegiacka Narodzenia Najświętszej Maryi Panny – gotycki kościół wzniesiony w XIV wieku na fundamentach dwóch starszych świątyń romańskich. Dużą wartość kulturową mają również grodzisko oraz tzw. regia. Mimo tak bogatej historii współczesna Wiślica wciąż nie wykorzystuje swojego potencjału turystycznego. Wiele budynków znajduje się w złym stanie technicznym, część jest opuszczona, a oferta handlowa, usługowa i kulturalna pozostaje ograniczona.
Studenci mieli dużą swobodę twórczą – samodzielnie wybierali zarówno lokalizację, jak i funkcję projektowanych obiektów. Prowadzący zajęcia zachęcali do różnorodnych interpretacji zastanej struktury, podkreślając, że na przestrzeni lat wiele historycznych wartości zostało utraconych, a współczesne nawarstwienia stały się częścią krajobrazu miasta. Dyskusja o granicach interwencji – o tym, co zachować, a co można przekształcić lub wyburzyć – była istotnym elementem procesu dydaktycznego.
Powstałe koncepcje obejmowały budynki o funkcjach usługowych i kulturalnych, łączące różne podejścia stylistyczne – od historyzujących, subtelnie nawiązujących do tradycji, po formy nowoczesne, ekspresyjne i odważne. Wszystkie łączyła wspólna idea: stworzyć przestrzeń dialogu między przeszłością a teraźniejszością, między pamięcią miejsca a potrzebą jego dalszego trwania.
Podczas wystawy mogliśmy zobaczyć efekty prac studentów i jednocześnie dowiedzieć się, które koncepcje wzbudziły największe uznanie.
Konkurs sędziowało jury pod przewodnictwem prof. dr hab. inż. arch. Andrzeja Kadłuczki w składzie: dr inż. arch. Marta Łukasik, dr inż. arch. Ewelina Panasiuk, dr inż. arch. Dominik Przygodzki, dr inż. arch. Jakub Turbasa. Jurorzy zgodnie podkreślali wysoki poziom opracowań, ciekawe podejście do wyboru funkcji oraz różnorodność form i rozwiązań projektowych.
Wyniki konkursu:
I Nagroda – Anna Stachowicz
II Nagroda – Artur Tomaszek
III Nagroda – Martyna Budzyńska
Wyróżnienie – Martyna Hombesch
Wyróżnienie – Sylwia Dąbek
Wyróżnienie – Zofia Kozłowska
Projekt Anny Stachowicz zyskał największe uznanie, zdobywając punkty u każdego z jurorów. Autorka wybrała lokalizację przy jednej z głównych dróg prowadzących do centrum miasta, projektując Siedlisko – Centrum Rzemiosła. Jednocześnie zaproponowała bryły, których charakter i detale korespondują z funkcją, promując nowoczesne podejście do budownictwa drewnianego.
Artur Tomaszek wybrał lokalizację w ścisłym sąsiedztwie historycznej zabudowy, odnosząc się bezpośrednio do Domu Długosza i zakładając przeniesienie oraz powiększenie przestrzeni ekspozycyjnej muzeum. Projekt wyróżnia minimalistyczny detal oraz wykończenie fasad cegłą.
Projekt Martyny Budzyńskiej dotyczy najbardziej wymagającego obszaru tzw. regii, gdzie trwają i planowane są szeroko zakrojone prace archeologiczne. Autorka stworzyła przestrzeń dla artystów zamkniętą w nowoczesnych, minimalistycznych bryłach, wykorzystując potencjał prześwitów i odsłaniając wewnętrzny ogród z odkrytymi śladami dawnej zabudowy.
Wyróżnienia przyznano Martynie Hombesch, Sylwii Dąbek i Zofii Kozłowskiej, podkreślając ciekawe wybory funkcjonalne i materiałowe, które pozwoliły w udany sposób połączyć to, co nowe, z tym, co historyczne.
